Aγκαθι

Σε αηχες κραυγες

και σε καμποσους λιγμους

αν δεν χαθεις και αν βρεθεις

την ροτα σου δεν βρισκεις.

Σε οσα ερχονται μπροστα

και σ οσα φευγουν μακρια

με καποια ειδους απονια

την τυχη σου θα οριζεις..

Στου απολυτου την ζαρια

και σε ενα ισως την κλεψια

χαρουμενα σφυριζεις.

Τεσσερα πεντε εξι εφτα

και αλλα τοσα πιο μετα

οσα και να μετρησεις

θα ναι της τυχης μοιρασια

που αν δεν παιξεις πονηρα

της λευτεριας σου την ματια

θα την εχαραμισεις....

Πες μου πως να σαι μοναχος

και πως να νιωθεις ζωντανος

χωρις φιλι και χαδι

και θα σου πω το μυστικο

της ερημιας το γιατρικο

που καιει ολα τα παθη....

Μοσχοβολαει στη σκοτεινια

γευση απο χειλη εξωτικα

του ροδου το αγκαθι

τι κι αν το αγγιξεις και πονα

αν το μυρισεις σε μεθα

και σ οδηγει στην ακρη.

Εκει που δεν απλωνει η ματια

δεν ξεγελα γλυκια μιλια

και δεν υπαρχει πλανη

εκει ποταμι αντανακλα

και οσα μαζι του προσπερνα

στη ζεστασια και στη δροσια

θα ρθει σιωπη για αγκαλια

στου ροδου το λιμανι.......

Γιατι αγκαθι αν πονα και αν ματωνει

κρυβει ομορφια και μυρωδια

που σε λυτρωνει....