Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Το λευκο


Σε δυο τυφλων συνομιλια
που κοιτιουνται καθως ανταλλασουν
φωνηεντα και συμφωνα ...
στο πεζοδρομιο της ζωης
η ποιηση μοιαζει
σαν το λευκο τους μπαστουνι .
Δηλωνει
αυτη την αλλοκοτη ματια των παντων
οπου οι πτωσεις
σε αιτιατικη ή δοτικη
ψαχνουν το ρημα στο θαυμα
εχοντας το υποκειμενο σταθευμενο
σε αποδοχη αναπηριας......
Συναισθηση θα λεγε κανεις
της ανακριβειας της σιωπης
της μικροτητας των λεξεων
της κρυμμενης ελευθεριας
σε αμμετρα και εμμετρα μονοπατια αναψυχης.
Ετσι προχωρα ο ποιητης
με ενα λευκο μπαστουνι στα χερια
στην τυφλη πορεια της αγνοιας
στην αναπηρη οραση
στην αναζητηση
στου ανασαινω ναι....
στου ανασαινω την ηδονη.....
οπου αγαλλιαζει ενα ηλιοβασιλεμα
οπου συνθλιβει μια πανσεληνος
την ετυμηγορια των εκφρασεων.....
της επιβιωσης.
Ευχη και καταρα
το λευκο
σε τουτη την πανδαισια
των χρωματων.....

Δεν υπάρχουν σχόλια: