Afuckια

Παραδομενη,

σε πολιορκια

μιας ανασας δροσερης,

βαλσαμο σε μονοπατια ηφαιστειου.

Λαβα που κυλα,

ενα αγγιγμα τυχοδιωκτη,

που αναζητα θησαυρους σε γυμνο κορμι

και μια υγρασια

να αναβλυζει αρωμα μεθυστικο

χυμους της ληθης,

εθισμο στα νοτισμενα σεντονια

της περιπλανησης.

Και υστερα

το συμπαν εντος....

να χαριεντιζεται

σε λικνισμους χορευτικους,

σε ψιθυρους υποσχεσεων,

με μια σκληροτητα ικανη

να συνθλιψει την αβεβαιοτητα της στιγμης,

αμαχητι κυριευμενη

ως τιποτα αλλο να μην υπαρχει

περα απο τουτο το βωμο

και την θυσια του.

Συγχρονισμενοι παλμοι

σαν καλπασμοι μαντατοφοροι

θα αναγγελουν την αφιξη πολεμιστη

που νικητης σαν γυρισε απο μαχη

λαφυρα προσφερει στην αγαπημενη του

ψυχη και κορμι

παραδομενο

στην ευφορια των ματιων της......