Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

Θα πω
σε ματια και χειλη
χωρις μια λεξη γνωριμη
και φθαρμενη
πως σιγασε αποτομα μια βροντη
και η αστραπη της χαθηκε
παραπονεμενη...
Μισαδια ψιχαλας
καθαρισαν το προσωπο
ξεπλυναν τα χρονια
τα πνιγμενα
και δεν εμεινε τιποτα
να θυμιζει κατι
τι....
για να πω.....

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας, Επιστρέψατε ξημερώματα; :))

Και μετά από κάθε καταιγίδα, ο ουράνος προμηνύει καθάριες μέρες με έναν άλλον αέρα να φέρει λόγια στα χείλη!

Αυγουστιάτικο Φιλί!

ΞηροΚάρπια είπε...

Μα τι λετε εδω ημασταν ..σχεδον τι φανταστηκατε;;;
Ευκαιριας δοθεισης μια που κατι κανατε και δεν μπορω πια να σας τα πω........
Ο ερωτας στα οσα προσωπα του ουρανου και στις αποχρωσεις του συμπαντος
οταν τελικα συγκεντρωνεται σε δυο ματια
χαριζει ευλογημενες γελοιοτητες....
αρκει να πιστευεις ακομα στα παραμυθια...
Σε καμαρωνω να ξες!!!!

Φιλι στο φιλι!

frizArta είπε...

Ποίημα....