Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

12 ποντο

Αργαμησα
να σχιζω για να εχω
τους ποταπους μου
εναγκαλισμους
στην μεση....

Για να εχω να λεω τσεκουρατα
πως θα χω θερμανση
και δεν σε εχω αναγκη
θα παραμεινω ακαφτη
σε τουτο τον αερα
σε πεισμα της μανιας σου.

Κορμι κορμος στητος περηφανος
και τα κλαδια μου
στο ελεος
σερνονται εμπρος σου
Κλαιουσα θα απομακρυνθω γιατι αργαμησα να καταλαβω
τι κρατουσες στα ματια σου και γω δεν με εβλεπα
μεσα τους
δεν ενιωθα...
και μιλαω τοσο λιγο  για τοσα πολλα....
κοσμε μου...εσυ
εχουμε φυγει ηδη
εγω και τοσοι αλλοι....

πληρ-εξουσιοι...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ψάχνοντας την λέξη... αργάμησα... την βρήκα μόνο σε σένα... από εσένα... για κάπου που εσύ γνωρίζεις...

Τί θέλει να πει ο ποιητής;;;


Φιλί στις λέξεις σου...

ΞηροΚάρπια είπε...

δεν του μιλαω ειμαστε
τσακωμενοι απο καιρο

και αυτες επισης.......

;-)