Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Ο ψαρας

Και γω που νομιζα πως βουτηξε
η αυγη
στα αστροφεγγισματα των κυμματων
και γεμισαν τα βαθη μου φως.
Ας ειναι
θα ερθει παλι
να πιαστω απο ουρα ανεμου
ως τα ψηλα
και υστερα
παλι να αφεθω στον γκρεμο
μιας σκεψης αναπηρης.
Σαν ποτε
να μην βρισκω αναπαυση.......
Δεν ειναι αληθεια ταχα ...
πως τουτος ο τοπος
λιμανι δεν εχει;;;
Λιγο,
μια ανασα να ξαποσταινεις
πριν τα πεπλα του ονειρου
σε τυλιξουν
και υστερα παλι στη γυρα.
Πότε με διχτυα,
πότε με δολωμα,
και καποιες με τα χερια
τροφη και αλιεια στιγμων.
Ζωη ακριβη
σε ποιον χαριζεσαι
να ξερα ........
χωρις σημαδια
χωρις πληγη
χωρις θανατο.......

Δεν υπάρχουν σχόλια: