Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Γουρουνια στον Ανεμο



Οι πετρες
η μια πανω στην αλλη
και μεσα λασπη.
Περασε απεναντι
μεσα απο τον τοιχο αν μπορεις.

Ο χρονος σφαγιαζει το απειρο......

Σε αδειο ποτηρι
εχω μενει παγακι
λιωμενο να σε δροσισει.

Ο τοπος αιμοραγει απ τις περπατησιες μας.

Αποψε θελω βουρκο
μιας επιστροφης φιληδονης
σε παραδρομους που δεν βρεθηκα ποτε μου.

Ανυποφορα ξοδευομαστε στην αγνοια και στην ληθη των καιρων.

Στην παραζαλη των ψιθυρων σου
που ταξιδευουν μεσα απο τις φλεβες μου
στα αποκρυφα
μιας εκπτωτης πλανης.

ο ουρανος ταβανι θολο απ τα χνωτα μας,ανασες ασφυκτιουν
στο φορτιο,στο σαρκιο............

Αυτο το ξενιτεμενο χαδι σου
με ξαγρυπνα
το υστερο φιλι σου
πιωμα με αποκοιμιζει......

Αποψε
σαν να μην υπαρχει αλλο
πιο μακρια να με τραβηξει
εμεινα εδω
να χαζευω τα πυρωμενα στιγμιοτυπα
των περιπλανησεων μας
στο απεραντο των αποστασεων.

Ανεγγιχτοι τελιωνουμε σχεδον οπως ξεκινησαμε.....

Μα κεινο το σημαδι
στο λαιμο
που σ αφησα φυλαχτο μια νυχτα ξαστερη
περιμενω να βουτηξει ανυποψιαστο
σε ηλιοσταλαχτο πρωινο
ταμα της ορφανιας μου
ναμα της ερημιας σου.

Μοναχα η πεινα μας κραταει ζωντανους......

Αποψε.....
θελω

2 σχόλια:

Aνεμος είπε...

Γουρουνια στον Ανεμο

ΞηροΚάρπια είπε...

o τιτλος ανηκει στον Ν.Νικολαιδη
οπως και η φραση αποψε θελω βουρκο....