Στην ακρη
της ημερας που ξεχειλωνει
για να χωρεσει το ολο
και μια μοναδα ακομα......
Εκεινη
που νομιζεις οτι θα κανει την διαφορα
οσο εσυ θα περιφερεσαι αδιαφορα
στα σκονισμενα παραθυροφυλλα της ληθης.
Ξανα και ξανα
με τις ιδιες λεξεις θα αποκοιμιεσαι
σε ενα στρωμα χωρις ελατηρια
με ενα μαξιλαρι χωρις πουπουλα
ποτε δεν θα βρεις κρυμμενο
κατω απο τα βλεφαρα ονειρο
ορθως παιδικο .....
Μοναχα σημεια και τερατα
του ξυπνιου σου συνεπιβατες
που περιμενουν να ξαποστασουν
πριν την επομενη σας μαχη
θα αντικρυζεις....
Και κεινη η μοναδα
κορη παραμυθιου αφιλητη
θα σβηνει
καθε που παλι θα ξεπροβαλει
το ξημερωμα των οφειλων σου....
Σαν την ελπιδα
την σιωπη
την ηδονη και την οδυνη
την αμετρητα ανεπαρκης
σαν τη ζωη
ζωη σου
Μοναδα
στην ακρη...
ακομα...
2 σχόλια:
Σκέφτομαι πως και αυτή η μόναδα κόρη του όλου είναι και μέρος της, όσο και να την ξεχωρίσουμε.
Μήπως όταν χαθεί μέσα του, σαν μία σταγόνα ποταμού που καταλήγει στον Ωκεανό θα νιώσει την πληρότητα; Ή όχι κρατά γερά ακόμη μέσα της το ΕΝΑ;
Και κάτι τελευταίο, με εντυπωσιάσε η σχέση ηδονής και οδύνης, είναι πολύ ταριαστεί, σαν ένα ζευγάρι μου μοιάζουν να πορεύονται χέρι χέρι...
Φιλί στα όνειρα σου
Tα γραφεις μισα.....
με την ελπιδα οι περαστικοι να τα συμπληρωσουν
και τοτε ειναι που γευεσαι
ανταμωση και επι-κοινωνια....
Ναι ετσι νιωθω και γω
η μικρη σταγονα ,ο κοκκος αμμου
να ραγιζα και απο λιγο καθε μερα το περιβοητο Ενα μου να ξεχειλιζε το τιποτα μου παντου και υστερα πια ενα με το ολο......
Και οσο για τις κυριες
ναι η καθε μια με την χαρη της
και την ομορφια της
Αγκαλια!!!
Δημοσίευση σχολίου