Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Αιωνιοτητα

Εγκλωβισμενη
στο σαρκινο μανδυα μου
ασφυκτιουσα
ακρωτηριασμενη
επαναστατρια
απο την Εκκινηση εκ γεννησεως
και στο Γαμωτο αυτης της ζησης
μεχρι το Ωχ του υστατου αναστεναγμου
αγωνιζεται να ελευθερωθει
απ τα δεσμα των λεξεων
των πραξεων των διδαχων
στα περατα της σιωπης
κραυγαζοντας την παρουσια της
διεκδικοντας το μερτικο της.........


7/11/2008

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μέχρι τέλος η ψυχή... και όμως τραβάει και πιο εκεί...

Καλημέρεςςςςςςςςς

ΞηροΚάρπια είπε...

Καλημερεςςςςςς

http://a-kakies.blogspot.com/2009/07/blog-post_27.html

Ανώνυμος είπε...

Thanks για το κέρασμα... και έλεγα "κάπου το ξέρω... κάπου το ξέρω..." :))

ΞηροΚάρπια είπε...

Παρακαλω δεν κανει τιποτις
τα καλα κερασματα πρεπει
να γυρνανε.....

;-)