Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Mayday

Εχουμε πολεμο
τα χρωματιστα μπαλονια
πεταξαν γρηγορα σε σκοτεινο ουρανο
φοβαμαι μ ακους...;
ισα που να ξημερωσει
θα χουν φυγει πια μακρια...
Και συ δεν εκανες τιποτα
να τα κρατησεις εδω
να χαρουν δυο μικρα παιδια
να ξανανιωσουν γερασμενα χειλη....
Αναπηρα ακρα
ξαρματωτη καρδια
σαλεμενος νους
ολα εδω και πουθενα...
Οι πισω σελιδες ξεθωριασαν
κιτρινισαν απο την απνοια των καιρων
Ελεγα πως κατι θα αλλαξει
μα.......
η ρετσινια σου σε εχει πια μεθυσει
μεζεδες χαφιεδες σου τρων την σαρκα.
Αστα.....
προχωρησε η σηψη
ενα καλαμακι στον καφε
και ενα που τρυπαει κρεας
σου μεινε
και ας ησουνα καποτε το πρωτο καμακι
εσπειρες τα περατα
και θερισες τον οικτο
και την απορια....
που πηγαν κεινα τα χρωματιστα μπαλονια
ποιος ανοιξε τα σεντουκια
ποιος........;;;;
Ξημερωνει..
εχουμε πολεμο....
ηρθαν αθορυβα
την ωρα του κορεσμου,
θα φυγουν χορτασμενα
τα αποφαγια δεν ειναι λυση
ειναι συντριβη και μιζερια.
Μετεωρη στην σιωπη
χωρις κραυγη
ειπα και παλι πολλα
εγω σε μενα.....
κουραστηκα
Καληνυχτα!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ακόμη και αυτή η ύστατη μάχη... είναι μία μορφή αγγαλιάσματος...

Καλημέρεςςςςςςςςς χρωμαστιστές