Σα....χαρα

Δωσε μου

κατι αναλαφρο να κρατησω φυλαχτο να μην ξεχασω

πως καποτε ονειρευομουνα κατω απο τις λευκες

την υποταγη στο φυσημα τ ανεμου.

Τοτε που σε μερες ανθισμενες

ταξιδευα τον οριζοντα κοντρα στην βαρυτητα του χρονου.

Χνουδωτες αναμνησεις

να γεμιζαν σαν τοτε το προσκεφαλο μου

να εφτανε να ζω

να μην κρυβομουνα
πισω απο νοτες και γραμματα

και τα χερια μου τα αναπηρα πια

σαν καποτε να χορευαν

με καβαλιερο ανεμο.

Μακρια μου να εφτανα

σαν τιποτα να μην με κρατουσε

και το εγχειριδιο της καταδιωξης μου

στην πυρα της ανασας μου

μοναχα

ας μπορουσα να το εκαιγα.

Δεν ειμαι

δεν θα ερθω

δεν εγινε

δεν ειναι δυνατο

ακομα

να ημερεψει η ερημος

εντος.....