Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Προκληση


Χωρις εδω
γυμνη σαν ασαρκη
ανορθογραφα περιπλανωμενη στις ακακιες
εναντια σε θεους και δαιμονες
παραμενει δημοσια στην δαπανη της.

Στις πλεξουδες της στολιδια γιασεμια
αποξηραμενου αρωματος μιας καποιας νυχτας
ερωμενη
σε σεντονια που αγωνιζονται να στεγνωσουν
της συντριβης και της απωλειας....
μνημες.


Βεβαρημενης ηθικης
αιδω και κει
ψυχρη σαν αγονη
ανεκπληρωτα χορτασμενη στις αποριες
εναντια σε χρονο και τροπο
επιμενει νωχελικα στην διαφυγη της.

Μα ποιος αληθεια
μπορει να μου αρνηθει το δικαιωμα
της αδρανειας
στις θυελλωδεις διαδρομες μιας λιακαδας
μοναχικα συντροφευμενη του εγω μου

Ισως ο θανατος
Ισως η ιδια η ζωη
ισως κανεις
και τιποτα.....